Gęś mała
(Anser erythropus)

Rodzina

kaczkowate

Opis

Długość ciała: 56–66 cmxxxxxNajmniejsza z naszych „szarych” gęsi. Bardzo podobna do gęsi białoczelnej ale mniejsza od niej, o krótszej szyi i okrągłej głowie ze stromym czołem. Dziób krótki i drobny. Biała plama na czole sięga wysoko ponad oczy. Z niewielkiej odległości widoczna żółta obrączka powiekowa. Reszta ubarwienia bardzo podobna do gęsi białoczelnej, ale czarne plamy na brzuchu zwykle mniejsze.

Rozmieszczenie

Gatunek tundrowy, spotykany bardzo nielicznie w okresie w migracji w całym kraju

Występowanie

Żeruje za dnia na otwartych polach i łąkach, a nocuje na dużych zbiornikach wodnych

Siedliska

pola uprawne, łąki, jeziora, mokradła i bagna, stawy hodowlane, morskie wody przybrzeżne

Liczebność

Notowana corocznie, ale skrajnie nielicznie, pojedyncze ptaki lub małe grupki przelatują przez nasz kraj ze stadami innych gęsi

Gniazdo

Umieszczone na ziemi lub półce skalnej, zwykle w pobliżu wody, czasem pod osłoną, wyścielone trawą i innym materiałem roślinnym

Lęg

4–6 białawych, stopniowo ciemniejących do barwy ochrowej. Wysiadywanie 25–28 dni. Oboje rodzice wodzą młode, które uzyskują lotność po 35–40 dniach

Pokarm

Roślinny, w okresie pozalęgowym głównie trawy, oziminy, pozostałości kukurydzy itp.

Wędrówki

Wędrowna. Przelot jesienny: X–XI, przelot wiosenny: III–IV, bardzo nielicznie zimuje

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej, potencjalnie zagrożony intensywnymi polowaniami na gęsi

Wskazówki obserwacyjne

Bardzo trudna do odróżnienia od gęsi białoczelnej i trudna do zauważenia w stadach innych gęsi