Biotop charakterystyczny dla rzek o naturalnym biegu. Na niewielkich rzekach o bystrym nurcie woda podcina brzegi w zakolach tworząc urwiste obrywy, zaś w innych miejscach odkłada materiał tworząc niewielkie plaże i łachy. Na dużych nieuregulowanych rzekach tworzą się różnej wielkości wyspy w nurcie, w postaci pozbawionych roślinności piaszczystych lub mulistych łach lub bardziej wynurzonych wysp porośniętych roślinnością trawiastą, zielną i krzewiastą. Przy niskich poziomach wód powstają również przybrzeżne plaże. Środowisko takie występuje w Polsce głównie na środkowej Wiśle oraz na niektórych odcinkach Bugu, Narwi i Warty. Na brzegach rzek i na wyspach rzecznych często występują wikliny czyli zwarte zarośla złożone z krzewiastych wierzb. Biotop ten spełnia bardzo ważną role jako lęgowisko mew, rybitw i sieweczek.
Regulacja i kaskadyzacja rzek, likwidacja zakoli, budowa ostróg i innych umocnień brzegowych całkowicie likwiduje ten typ środowiska. Obecnie odchodzi się od sposobu zagospodarowania rzek polegających na ich kanalizacji.
