Muchołówka białoszyja
(Ficedula albicollis)

rodzina

muchołówkowate

opis

Długość ciała: 13-14 cm

Podobna do znacznie pospolitszej muchołówki żałobnej. Ubarwienie samca w szacie godowej czarno-białe, ale w odróżnieniu od muchołówki żałobnej ma białą obrożę, większe lusterka na skrzydłach i plamkę na czole oraz białawą plamę na kuprze. Samica jest nieco jaśniejsza z szarą obrożą i kuprem.

Mimo pstrego ubarwienia muchołówka białoszyja nie rzuca się w oczy. Śpiewa dość prostą piosenkę złożoną z kilku powtarzanych zgrzytliwych dźwięków.

miejsca

Głównie wschodnia i południowa część kraju, ale tylko lokalnie tworzy liczne populacje, m.in. w Puszczy Białowieskiej i Niepołomickiej, Bieszczadach oraz w dolinie Odry na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie

siedlisko

Stare, wysokopienne lasy liściaste i mieszane z dziuplastymi drzewami, także stare parki

liczebność

Bardzo nieliczny, lokalnie liczny ptak lęgowy

gniazdo

W dziupli naturalnej lub w skrzynce lęgowej, wnętrze wyłożone butwiejącymi liśćmi, wyściółka z traw, włosia i sierści

lęg

5-7 bladoniebieskich jaj. Wysiadywanie 12-14 dni. Młode opuszczają gniazdo w wieku po 15-18 dniach

pokarm

Głównie owady chwytane w locie

wędrówki

Wędrowna. Przylot: IV-V, odlot: VIII-IX

ochrona

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej; zagrożony wycinaniem starodrzewi liściastych