Płochacz halny
(Prunella collaris)

rodzina

płochacze

opis

Długość ciała: 18-19 cm. Płochacz halny dla niewprawnego obserwatora może przypominać wróbla. Jest od niego nieco większy i różni się bardziej skontrastowanym, brązowym upierzeniem z wierzchu ciała, szarą głową z czarno kropkowanym gardłem i rdzawokasztanowatymi smugami po bokach ciała. Jest jednym z najbardziej wysokogórskich ptaków krajowych. Mimo iż żyje w miejscach otwartych zobaczyć go niełatwo, gdyż jest ptakiem nielicznym i dość skrytym. Wyjątkiem jest okres zimowy, gdy płochacze zbliżają się do górskich schronisk, gdzie korzystają z odpadków.

miejsca

Tatry, Bieszczady, Babia Góra, Karkonosze

siedlisko

Hale i zbocza górskie powyżej granicy lasu, rumowiska skalne, gołoborza

liczebność

375-385 par

gniazdo

W szczelinie skalnej lub pod kamieniami, uwite z traw, mchu i korzonków

lęg

4-5 zielonkawych jaj. Wysiadywanie: 15 dni. Młode opuszczają gniazdo po 14-16 dniach

pokarm

Owady i nasiona

wędrówki

Osiadły, zimą schodzi w niższe partie gór

ochrona

Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako bliski zagrożenia, i w Dyrektywie ptasiej