Podróżniczek
(Luscinia svecica)

rodzina

drozdowate

opis

Długość ciała: 14 cm

Ozdobą samca w szacie godowej jest niebieski śliniak podkreślony czarną i rdzawą półobrożą na piersi. Ubarwienie wierzchu ciała szarobrązowe, spodu jasnopłowe. Na głowie biała brewka. Ogon brunatny u nasady rdzawy z wyjątkiem środkowej pary sterówek. U samicy rysunek na gardle i piersi wyblakły ze zredukowaną ilością barwy niebieskiej.

W naszym kraju gniazdują dwa podgatunki: nizinny ma na środku niebieskiego gardła białą plamkę, a górski - czerwoną.

miejsca

Na niżu najliczniejszy w dolinach dużych rzek: Biebrzy, Narwi, Bugu, Noteci, Warty, dolnej Odry, oraz na Lubelszczyźnie, także nad niektórymi jeziorami Warmii i Mazur i na innych rozproszonych stanowiskach, najrzadszy na południowym zachodzie kraju. W Tatrach i Karkonoszach bardzo nielicznie gniazduje inny podgatunek

siedlisko

Zadrzewienia i zakrzewienia w bagnistych dolinach rzecznych i na obrzeżach zbiorników wodnych, łozowiska, młode olsy

liczebność

Nieliczny ptak lęgowy, tylko lokalnie średnio liczny, 1300-1600 par

gniazdo

Na ziemi w zagłębieniu pod osłoną kępy roślinności, często pod krzakiem lub przy pniu drzewa, albo na skarpie; zbudowane z liści, traw, mchu, wyścielone trawami

lęg

5-6 oliwkowozielonych, gęsto nakrapianych jaj. Wysiadywanie tylko przez samicę trwa 13-14 dni. Opuszczają gniazdo w wieku ok. 13 dni, ale przez dalsze dwa tygodnie są wodzone przez rodziców

pokarm

Różne wodne i lądowe bezkręgowce, jesienią także nasiona i owoce

wędrówki

Wędrowny. Przylot: IV-V, odlot: VIII-IX

ochrona

Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako bliski zagrożenia, i w Dyrektywie ptasiej; zagrożony utratą siedlisk lęgowych w wyniku osuszania terenów podmokłych i regulacji rzek