Rybitwa krótkodzioba
(Gelochelidon nilotica)

Rodzina

rybitwy

Opis

Długość ciała: 35–42 cm
Wielkością zbliżona do rybitwy czubatej, ale sylwetka bardziej krępa o szerszych skrzydłach i krótszym ogonie. Dziób krótki i gruby, całkowicie czarny. Cały wierzch, włącznie z kuprem i ogonem, szary. Lotki pierwszorzędowe zakończone ciemnoszarym paskiem. Rybitwa krótkodzioba nie nurkuje, lecz często poluje na owady nad stałym lądem, a sposobem lotu bardziej przypomina mewy niż rybitwy.

Rozmieszczenie

Gatunek południowy, bardzo rzadko zalatujący na teren całego kraju

Występowanie

Gniazduje nad jeziorami i nadmorskimi lagunami, w ujściach rzek, na bagnach, a także nad górskimi jeziorami

Siedliska

morskie wody przybrzeżne, jeziora, mokradła i bagna, stawy hodowlane

Liczebność

Stwierdzona 23 razy

Gniazdo

Płytki dołek ze skąpą wyściółką umieszczony na otwartym gruncie lub wśród kęp roślinności

Lęg

2–4 kremowych lub beżowych, drobno nakrapianych jaj. Wysiadywanie 22–23 dni. Młode osiągają lotność po 28–35 dniach

Pokarm

Różne kręgowce i bezkręgowce, zdobywane często z dala od wody

Wędrówki

Wędrowna. Notowana od V do IX, wyjątkowo w XI

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej

Wskazówki obserwacyjne

Trudna do odróżnienia od rybitwy czubatej