Sęp płowy
(Gyps fulvus)

Rodzina

jastrzębiowate

Opis

Długość ciała: 95–110 cm
Wielki sęp o długich, szerokich, wybrzuszonych od tyłu skrzydłach i krótkim ogonie. Ubarwienie płowobrunatne z czarnymi lotkami i ogonem. Głowa i szyja pokryte jasnym puchem a u nasady szyi biała kryza. Krąży godzinami wypatrując padliny, którą się żywi.

Rozmieszczenie

Gatunek południowy, w XIX wieku prawdopodobnie sporadycznie lęgowy, obecnie rzadko zalatujący na teren całego kraju

Występowanie

Najczęściej występuje na terenach górskich, ale w poszukiwaniu pokarmu zapuszcza się na niziny, zwłaszcza w pobliżu śmietnisk

Siedliska

skały i turnie, hale

Liczebność

Stwierdzony ok. 57 razy

Gniazdo

Gniazduje kolonijnie na urwiskach skalnych, na półkach i w osłoniętych niszach, gniazdo z gałęzi wysłane trawami

Lęg

Jedno białe, skąpo nakrapiane jajo. Wysiadywanie 48–54 dni. Młode osiągają samodzielność po 110–115 dniach

Pokarm

Głównie padlina wypatrywana z dużej wysokości

Wędrówki

Osiadły, częściowo wędrowny. Notowany od III do X, najczęściej w VI

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej i w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako wymarły ptak lęgowy

Wskazówki obserwacyjne

Łatwy do rozpoznania