Sowa śnieżna
(Bubo scandiacus)

Rodzina

puszczykowate

Opis

Długość ciała: 53–65 cm
Duża sowa, tylko niewiele mniejsza od puchacza, o masywnej sylwetce z dużą głową. Ubarwienie samca prawie czysto białe z nielicznymi plamkami, samicy plamkowane z wierzchu i prążkowane od spodu. Młode gęsto plamkowane na całym ciele z wyjątkiem białawej szlary. Czasami dokonuje nalotów na bardziej południowej rejony. Poluje za dnia.

Rozmieszczenie

Gatunek arktyczny, zalatujący sporadycznie do naszego kraju, głównie w okresie zimowym

Występowanie

Gniazduje w tundrze i na wyżynach powyżej granicy lasu, spotykana na otwartych terenach uprawnych i łąkach

Siedliska

hale, łąki, pola uprawne

Liczebność

Pojedyncze ptaki pojawiają się u nas sporadycznie, liczniej w okresach niewielkich nalotów

Gniazdo

Płytkie zgłębienie w ziemi, prawie bez wyściółki

Lęg

3–9 białych jaja. Wysiadywanie 30–33 dni. Młode opuszczają gniazdo po 43–50 dniach

Pokarm

W tundrze żywi się lemingami, poza tym innymi ssakami i ptakami

Wędrówki

W niektóre lata wędrowna. Notowana od X do IV, najliczniej od XII do II

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej

Wskazówki obserwacyjne

Łatwa do rozpoznania