Uszatka błotna
(Asio flammeus)

Rodzina

puszczykowate

Opis

Długość ciała: 33–40 cm
Nieco mniejsza do puszczyka, o stosunkowo małej głowie i długich skrzydłach. Charakterystyczna, biało–beżowa szlara z ciemnymi plamami wokół oczu. Uszy bardzo krótkie, widoczne tylko podczas zaniepokojenia. Wierzch ciała plamkowany brunatno i beżowo, spód drobno kreskowany na płowym tle. W locie bardzo jasny spód skrzydeł z sierpowatymi plamami w nadgarstkach. Na wierzchu skrzydeł rudawe plamy w części dłoniowej. Aktywna głównie za dnia, poluje przede wszystkim rano i wieczorem.

Rozmieszczenie

Gniazduje w kraju sporadycznie i nieregularnie, głównie w zabagnionych dolinach rzecznych, np. nad Biebrzą

Występowanie

Zamieszkuje bagna, mokradła, torfowiska niskie, podmokłe łąki w dolinach rzecznych z rozproszonymi zakrzaczeniami

Siedliska

mokradła i bagna

Liczebność

Liczba par lęgowych waha się znacznie w poszczególnych latach, stąd liczebność jest oceniana między 20 a 100 par

Gniazdo

Zagłębienie wyścielone materiałem roślinnym, ukryte wśród traw i trzcin

Lęg

4–8 białych jaj. Wysiadywanie 24–29 dni. Młode opuszczają gniazdo po 12–17 dniach i przebywają w pobliżu

Pokarm

Drobne gryzonie i ptaki

Wędrówki

Wędrowna. Przelot wiosenny: III–V, przelot jesienny: VIII–XI, bardzo nielicznie zimuje

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej i w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako narażony na wyginięcie z powodu utraty siedlisk lęgowych poprzez osuszanie i zagospodarowywanie terenów podmokłych

Wskazówki obserwacyjne

Łatwa do rozpoznania