Wąsatka
(Panurus biarmicus)

rodzina

ogoniatki

opis

Długość ciała: 15-18 cm

Ptak przypominający nieco sikorę, ale z długim, schodkowanym ogonem. Ubarwienie rudawobrązowe. Samiec ma popielatą głowę z długimi czarnymi plamami w kształcie wąsów oraz czarne podogonie. Na skrzydłach czarno-rudo-biały rysunek. Samica bardziej płowa, bez czarnego rysunku na głowie. Oko i dziób żółte.

Jest ptakiem towarzyskim, żyje w stadach i gniazduje często w skupieniach. Często z trzcinowiska dobiega tylko ich metaliczne dzwoniący głos.

miejsca

Większość niżowego obszaru kraju, ale rozmieszczenie nierównomierne, najliczniejsza na Pomorzu Zachodnim, nad Zalewem Wiślanym i w dolinie Baryczy

siedlisko

Rozległe trzcinowiska na obrzeżach jezior i stawów hodowlanych, a także w dolinach rzecznych ze starorzeczami porośniętych łanami szuwarów i na przymorskich zalewach

liczebność

Nieliczny, lokalnie liczny ptak lęgowy, jego liczebność jest bardzo zmienna w zależności od surowości zimy

gniazdo

Nisko nad wodą, dobrze ukryte w kępie trzciny lub turzycy, w kształcie półkuli zbudowanej z szerokich liści trzcin i pałki, wyścielone kłoskami z kwiatostanów trzciny

lęg

5-7 białych, skąpo nakrapianych jaj. Wysiadywanie 11-13 dni. Młode opuszczają gniazdo po 10-13 dniach

pokarm

W okresie lęgowym i polęgowym żywi się owadami i innymi bezkręgowcami, a zimą nasionami trzciny

wędrówki

Osiadła lub koczująca, głównie w okresie VIII-X

ochrona

Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako wymagający szczególnej uwagi, i w Dyrektywie ptasiej, zagrożony wycinaniem i wypalaniem trzcinowisk