Wydrzyk tęposterny
(Stercorarius pomarinus)

Rodzina

wydrzyki

Opis

Długość ciała: 42–50 cm
Nieco większy i masywniejszy niż wydrzyk ostrosterny. Ma szersze skrzydła, bardziej wypukłą pierś i grubszy dziób. Ubarwienie zmienne, występują dwie odmiany barwne, częstsza jasna i rzadsza ciemna. Jasne osobniki mają w szacie ostatecznej wierzch ciała brunatny, pierś i boki ciała prążkowane, spód skrzydeł jednolicie czarny. Para środkowych sterówek wydłużona, szeroka i skręcona. W innych szatach trudny do odróżnienia od wydrzyka ostrosternego, od którego różni m.in. dwoma półksiężycowatymi plamami w części dłoniowej skrzydła. Ptak osiąga szatę ostateczną dopiero w czwartym lub piątym roku życia.

Rozmieszczenie

Gatunek arktyczny, bardzo nielicznie przelatujący wzdłuż wybrzeża i rzadko zalatujący w głąb kraju

Występowanie

Gniazduje w arktycznej tundrze, a po okresie lęgowym przebywa na otwartym morzu

Siedliska

morskie wody przybrzeżne, jeziora, mokradła i bagna, stawy hodowlane

Liczebność

Stwierdzony ok. 150 razy, głównie na wybrzeżu Bałtyku; przelot wiosenny skrajnie nieliczny, jesienią bardziej regularny ze sporadycznymi, niewielkimi nalotami

Gniazdo

W zagłębieniu terenu, niemal bez wyściółki

Lęg

2 brązowawe lub oliwkowe, brunatno nakrapiane jaja. Wysiadywanie 25–27 dni. Młode osiągają lotność po 31–35 dniach

Pokarm

W okresie lęgowym poluje na lemingi oraz zjada jaja i pisklęta oraz ryby. W czasie wędrówek rabuje zdobycz mewom i rybitwom, zabija drobne ptaki i zjada padlinę

Wędrówki

Wędrowny. Przelot wiosenny: IV–V, przelot jesienny: VIII–XI, wyjątkowo notowany zimą

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do odróżnienia od pokrewnych gatunków wydrzyków, zwłaszcza w szatach młodocianych