Nur czarnoszyi
(Gavia arctica)

rodzina

nury

opis

Długość ciała: 65-75 cm

Ptak większy od perkoza dwuczubego z grubszą szyją i większym dziobem. W szacie godowej wierzch ciała czarny z białą szachownicą na grzbiecie, spód biały. Głowa i tył szyi popielate, na przodzie szyi czarna plama. W szacie spoczynkowej czarniawy z wierzchu a biały od spodu. Cechą charakterystyczną jest białe zakole na boku z tyłu ciała. Dziób dość mocny, szary. W locie ma smukłe skrzydła i nogi wystające z tyłu ciała, gdyż ogon jest bardzo krótki. Lata wytrwale, ale mało zwrotnie. Polując na ryby potrafi długotrwale nurkować.

miejsca

Dawniej lęgowy, obecnie tylko przelotny

siedlisko

Różnego typu akweny śródlądowe: jeziora, zbiorniki zaporowe, stawy hodowlane, duże rzeki oraz wybrzeże Bałtyku

liczebność

Nielicznie przelotny, zwykle pojedynczo lub w małych grupach, rzadko w większych stadach

gniazdo

Gniazdo na lądzie tuż przy wodzie nad czystymi jeziorami

lęg

2 oliwkowobrązowe z brunatnymi plamami jaja. Wysiadywanie 27-28 dni. Pisklęta po 2-3 dniach opuszczają gniazdo i są wożone na grzbiecie przez rodziców. Uzyskują samodzielnośc po ok. 2 miesiącach

pokarm

Głównie małe i średnie ryby, czasem owady wodne

wędrówki

Wędrowny. Najliczniejszy na przelotach jesiennych w X i XI, znacznie rzadszy w III-IV. Zimuje nielicznie na wodach przybrzeżnych Bałtyku i bardzo nielicznie na akwenach południowej Polski

ochrona

Ptak chroniony, umieszczony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako gatunek wymarły w kraju, i w Dyrektywie ptasiej; zagrożenie stanowi wysoka śmiertelność w sieciach rybackich