Świergotek rdzawogardły
(Anthus cervinus)

Rodzina

pliszkowate

Opis

Długość ciała: 15–16 cm
Wielkością zbliżony do świergotka drzewnego. Jedyny świergotek mający w szacie godowej rdzawe gardło i górę piersi. Grzbiet w brunatne pasy z wyróżniającymi się płowymi paskami. Spód ciała grubo kreskowany. W szacie spoczynkowej i młodocianej nie ma rdzawego gardła.

Rozmieszczenie

Gatunek arktyczny, regularnie, lecz bardzo nielicznie przelotny w całym kraju

Występowanie

Zamieszkuje wilgotną tundrę i mokradła porośnięte turzycami i niskimi zaroślami wierzby i brzozy

Siedliska

Mokradła i bagna, łąki

Liczebność

Liczniejszy na wybrzeżu niż wgłębi lądu, zwykle pojedynczo lub w małych grupkach

Gniazdo

Ukryte na ziemi pod osłoną roślinności, w zagłębieniu mchu lub ziemi, zbudowane ze źdźbeł traw i mchu

Lęg

5–6 bardzo zmiennie ubarwionych, nakrapianych jaj. Wysiadywanie 11–14 dni. Młode opuszczają gniazdo po 11–15 dniach

Pokarm

Głównie owady

Wędrówki

Wędrowny. Przelot wiosenny: IV–V, przelot jesienny: IX–X

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do odróżnienia od innych świergotków w szatach innych niż godowa