Rodzina
kaczkowate
Opis
56-61 cm
Niewielka gęś, tylko nieznacznie większa od krzyżówki. Głowa, szyja i góra piersi są czarne z wyjątkiem białych plam po bokach szyi. Wierzch szarobrunatny. Ubarwienie spodu ciała zależy od podgatunku. W kraju pojawia się głównie forma ciemnobrzucha B. b. bernicla, sporadycznie jest obserwowana forma jasnobrzucha B. b. hrota, zaś czarnobrzuchą formę B. b. nigricans odnotowano zaledwie dwa razy.
Rozmieszczenie
Gatunek tundrowy, przelatujący głównie wzdłuż polskiego wybrzeża Bałtyku, sporadycznie spotykany w głębi kraju
Występowanie
Związana z wybrzeżami morskim, gdzie zatrzymuje się na nadmorskich łąkach, natomiast w głębi lądu przyłącza się do stad innych gęsi
Siedliska
jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane
Liczebność
Bardzo nielicznie przelotna, zwykle pojedynczo lub w małych grupkach, na wybrzeżu czasem w większych stadach
Gniazdo
W zagłębieniu terenu wyścielonym trawami i mchem, w pobliżu wody lub na wysepkach
Lęg
3-5 kremowych lub jasnooliwkowych jaj. Wysiadywanie 24-26 dni
Pokarm
Roślinny, w okresie wędrówek głównie trawy, zboża, pozostałości kukurydzy itp.
Wędrówki
Wędrowna. Liczniejsza na przelotach jesiennych, głównie w X i XI, rzadsza w III i IV
Status ochronny i zagrożenia
Gatunek chroniony, potencjalnie zagrożony intensywnymi polowaniami na gęsi
Wskazówki obserwacyjne
Łatwa do rozpoznania ale trudna do zauważenia w stadach gęsi
