Białorzytka pustynna
(Oenanthe deserti)

Rodzina

drozdowate

Opis

Długość ciała: 14–15 cm
Nieco mniejsza od naszej białorzytki, o bardziej zwartej budowie ze stosunkowo krótkim, całkowicie czarnym ogonem, kontrastującym z białym kuprem. W szacie godowej wierzch ciała ochrowopiaskowy, gardło i boki głowy czarne połączone wąskim paskiem ze skrzydłami, w szacie spoczynkowej czarne barwy rozmyte. Samica dość jednolicie beżowopiaskowa z brunatnymi skrzydłami o jasno obrzeżonych lotkach i pokrywach.

Rozmieszczenie

Gatunek wschodni, bardzo rzadko zalatujący do naszego kraju

Występowanie

Zamieszkuje tereny stepowe z pojedynczymi krzewami i skałami oraz półpustynie, na nizinach i w górach

Siedliska

łąki, wydmy i plaże

Liczebność

Stwierdzona 2 razy

Gniazdo

Czarka z traw, liści i korzonków, wyścielona włosiem i piórkami, ukryta w norce gryzonia lub pod kamieniem

Lęg

4–5 niebieskawych, rdzawo nakrapianych jaj. Wysiadywanie 13–14 dni. Młode opuszczają gniazdo po 13–14 dniach

Pokarm

Głównie owady, zwłaszcza mrówki i chrząszcze

Wędrówki

Wędrowna. Notowana w X

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudna do odróżnienia od innych białorzytek