Jarzębatka
(Sylvia nisoria)

rodzina

pokrzewkowate

opis

Długość ciała: 15 cm

Nasza największa pokrzewka o stosunkowo mocnej sylwetce z długim ogonem i dość grubym dziobem. Ubawienie wierzchu ciała szare z jaśniejszymi obrzeżeniami piór tworzącymi delikatny łuskowany wzór. Białe zakończenia pokryw skrzydłowych tworzą dwa paski na skrzydle. Spód faliście prążkowany na białym tle. Tęczówka jaskrawożółta. Młode ptaki jednolite, bez prążkowania.

Lokalnie nierzadka, ale trudno wykrywalna. Jest dość skryta i rzadko pojawia się na eksponowanych miejscach.

miejsca

Cały niżowy obszar kraju wraz z podnóżami górami, ale rozmieszczenie bardzo plamowe

siedlisko

Zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne i śródłąkowe, często kolczaste, wzdłuż dróg i w dolinach rzecznych, skraje lasów, młode uprawy leśne, nasłonecznione i zakrzaczone zbocza

liczebność

Nieliczny ptak lęgowy

gniazdo

Ukryte w gęstym, często kolczastym krzewie, umieszczone nisko i dobrze osłonięte, dość luźno uformowany koszyczek z łodyżek, traw, korzonków, wyścielony suchymi trawkami

lęg

4-5 szarooliwkowych, skąpo nakrapianych jaj. Wysiadywanie 14-15 dni. Młode opuszczają gniazdo po 14-16 dniach

pokarm

Drobne bezkręgowce, głównie owady

wędrówki

Wędrowna. Przylot: IV-V, odlot: VIII-IX

ochrona

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej; zagrożony niszczeniem zarośli i zadrzewień w dolinach rzecznych i przy drogach