Rodzina
nury
Opis
75-100 cm
Największy z nurów, wyraźnie większy od nura czarnoszyjego, o grubej szyi i potężnym, żółtawym dziobie z podciętą żuchwą. Głowa i dziób są uniesione podczas pływania. Ubarwienie w szacie godowej bardzo podobne do lodowca, ale dziób żółty. W szacie spoczynkowej i młodocianej jaśniejszy niż lodowiec, zwłaszcza na bokach głowy i szyi.
Rozmieszczenie
Gatunek arktyczny, pojawia się na wodach Bałtyku, głównie w Zatoce Gdańskiej
Występowanie
Przede wszystkim wybrzeże morskie, ale sporadycznie spotykany także na wodach śródlądowych
Siedliska
jeziora, stawy hodowlane, wybrzeże morskie
Liczebność
Obserwowany w kraju ponad 20 razy.
Gniazdo
Słabo wymoszczone zagłębienie w ziemi w pobliżu wody
Lęg
2 oliwkowobrązowe jaja z brunatnymi plamami jaja. Pisklęta po 2–3 dniach opuszczają gniazdo i są wożone na grzbiecie przez rodziców. Uzyskują samodzielność po ok. 2 miesiącach
Pokarm
Przede wszystkim ryby, rzadziej wodne bezkręgowce
Wędrówki
Wędrowny. Pojawia się w III-IV i X-XII
Status ochronny i zagrożenia
Gatunek chroniony
Wskazówki obserwacyjne
Trudny do odróżnienia od innych gatunków nurów, zwłaszcza łatwy do pomylenia z lodowcem
