Bekasik
(Lymnocryptes minimus)

Rodzina

bekasowate

Opis

19-23 cm Najmniejszy naszych bekasów, wyraźnie mniejszy od kszyka, z krótszym dziobem i ogonem. Ubarwienie złożone z barw brunatnych, czarnych i żółtych jest tak doskonale maskujące, że ptak może być niezauważalny nawet z bliskiej odległości. Od innych bekasów różni się czarnozielonymi pasami na grzbiecie i podwójną beżową brwią. Skryty i trudny do obserwacji ale niepłochliwy, gdyż polegając na swym maskującym ubarwieniu pozwala zbliżyć się na niewielką odległość.

Rozmieszczenie

Gatunek północny. W kraju gniazdowanie stwierdzono tylko na Bagnach Biebrzańskich

Występowanie

Unika otwartego terenu, zatrzymuje się na wilgotnych łąkach lub wśród niskiej roślinności szuwarowej na różnego typu akwenach

Siedliska

mokradła i bagna, stawy hodowlane, jeziora

Liczebność

Skrajnie nielicznie lęgowy

Gniazdo

Zagłębienie w ziemi pod osłoną roślinności

Lęg

3-4 oliwkowe lub brązowe, ciemno nakrapiane jaja. Wysiadywanie ok. 24 dni.

Pokarm

Owady i ich larwy oraz inne bezkręgowce wodne i nasiona roślin

Wędrówki

Wędrowny. Przelot wiosenny (IV-V), a jesienny (VIII-XI), nieliczne ptaki próbują u nas zimować

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako krytycznie zagrożony z powodu skrajnie nielicznej populacji położonej na skraju zasięgu gatunku

Wskazówki obserwacyjne

Wybitnie skryty tryb życia utrudnia jego obserwację, najłatwiejszy do wykrycia poprzez „wydeptywanie” w terenie, gdy zrywa się spod stóp