Czapla biała
(Egretta alba)

rodzina

czaplowate

opis

Długość ciała: 85-100 cm

Ptak wielkości czapli siwej, ale o smuklejszej sylwetce z długą, esowato wygiętą szyją. Ubarwienie białe. W szacie godowej na grzbiecie wyrastają długie pióra ozdobne, dziób jest czarny a nogi czerwonawe. Ptaki nielęgowe i młode mają dziób żółty, a nogi żółtawobrązowe.

Czapla biała, dawniej rzadka, wraz ze wzrostem europejskiej populacji stała się u nas regularnym gościem, zwłaszcza w okresie polęgowym, a w południowej Polsce tworzy jesienią znaczne koncentracje liczące nawet ponad sto osobników.

miejsca

Gniazduje tylko na kilku stanowiskach: regularnie w Parku Narodowym Ujścia Warty i na zb. Jeziorsko, a sporadycznie w dolinach Biebrzy i Nidy

siedlisko

Lęgnie się na zbiornikach zaporowych i terenach zalewowych w dolinach rzecznych, a także na stawach hodowlanych, zwykle w towarzystwie innych czapli

liczebność

Skrajnie nieliczny ptak lęgowy. Zwykle gniazduje kilka par, wyjątkowo w roku 2002 - ok. 28 par

gniazdo

Zwykle kolonijna, ale może też gniazdować pojedynczo. Gniazdo w trzcinach, na krzewach lub drzewach w postaci platformy z gałęzi, łodyg i liści

lęg

3-5 niebieskawych jaj. Wysiadywanie25-26 dni. Młode osiągają lotność po 6-9 tygodniach

pokarm

Różne zwierzęta wodne: ryby, płazy, gady, skorupiaki i owady, także drobne zwierzęta lądowe

wędrówki

Wędrowna. Przylot: III-IV, odlot: VIII-XI. Bardzo nielicznie zimuje, zwłaszcza na południu kraju

ochrona

Ptak chroniony; wymieniony w Dyrektywie ptasiej; może być strzelana na stawach hodowlanych jako szkodnik rybacki